Ik hoop dat ze het weet

Elke ochtend kijk ik hoe mijn dochter even vredig slaapt, voordat ik haar zachtjes wakker maak.

In de stilte en de rust van het vroege daglicht observeer ik haar engelachtige gezichtje en kijk uit naar de vrolijke, slaperige glimlach die er binnenkort vanaf zal stralen. Ik wacht vol ongeduld op een zwaai van haar kleine handje om "hallo" te zeggen.

Deze momenten worden gekoesterd en zijn het absolute hoogtepunt van mijn dag.

Vanochtend, voordat ik voorover leun om haar voorhoofd te kussen, schiet er een spervuur van gedachten door mijn hoofd. Er zijn zoveel dingen waarvan ik me plotseling afvraag of ze ze echt weet en begrijpt, als een non-verbale dertienjarige met complexe beperkingen.

Liefde is een taal die vaak geen woorden nodig heeft.

Ons gezin is goed vertrouwd geraakt met die manier van communiceren. Nu ik me voorbereid om haar uit haar zoete slaap te wekken, hoop ik dat ze elke seconde van de dag weet hoe geliefd ze is.

Ik hoop dat ze weet dat zolang ik adem in mijn longen heb, ik er elke ochtend zal zijn. Ik zal klaar staan om haar uit haar veilige bedje te tillen en haar te dragen, totdat mijn eigen lichaam me in de steek laat.

Ik hoop dat ze weet dat zelfs als ik hardop klaag over rugpijn of vermoeidheid, het nog steeds mijn eer en voorrecht is om voor haar te zorgen.

Ik hoop dat ze weet dat als ik haar op school afzet, ik altijd voor haar bid voor een veilige, gelukkige, perfecte dag. Ik hoop dat ze elke seconde die ze daar doorbrengt alleen inclusie en vriendelijkheid zal kennen. Ik hoop dat ze weet dat ik aan het eind van de dag altijd terugkom om haar met open armen te ontvangen.

Ik hoop dat ze weet dat ik mijn rol als Mama Beer serieus neem en dat ik er altijd voor zal blijven pleiten dat ze alles krijgt wat ze nodig heeft. Ik zal altijd vechten voor een plekje aan tafel voor haar.

Ze staat er niet alleen voor.

Ik hoop dat ze weet hoe haar papa's hart in een plas smelt, elke keer dat ze hem bij zijn nek grijpt en hem naar zich toe trekt voor een stevige knuffel. Hoe ze haar grote broer zo trots maakt als ze zijn hand probeert te raken in een vuistslag of hem een high-five geeft.

Ik hoop dat ze weet dat haar levendige en onnozele persoonlijkheid, met net genoeg koppigheid, haar goed van pas komt.

Ik hoop dat ze weet hoe dapper en sterk ze is. Ik hoop dat ze weet dat ze het waard is en dat ze genoeg is.

Nu ze zich begint te roeren en haar dag binnenkort begint, hoop ik dat ze weet hoe ze ons allemaal laat streven om betere mensen te zijn; ze brengt het allerbeste in ons naar boven. Ik hoop dat ze weet hoe ze de wereld mooier maakt, gewoon door er te zijn.