Onder druk

Wees eerlijk... zing je mee met David Bowie's hit met die titel?! Nu in ieder geval wel!

Wees ook eerlijk... sta je momenteel onder druk?

Ik denk dat het antwoord voor de meesten van ons ja is.

Scholen zijn gesloten, afspraken in het ziekenhuis zijn beperkt, contact met familie en vrienden is beperkt en er worden ons zoveel regels opgelegd.

Voeg dat bij de mix van het hebben van een kind met complexe behoeften en je zou superman / supervrouw zijn om te zeggen dat je de druk van dit alles niet voelt.

2021 had beter moeten zijn.

Maar hier zijn we dan, in lockdown nummer drie!

Onze drieling van zes krijgt nu thuisonderwijs van een mama die heel weinig vertrouwen heeft in wat ze doet.

Het is beangstigend, het gewicht van de verantwoordelijkheid om mijn kleine mensen op te voeden zonder enige formele lerarenopleiding verhoogt absoluut de inzet voor mij en legt de druk op.

Onze kleine man met complexe behoeften kan of wil helemaal niet meedoen met thuisonderwijs.

Ik ben zelfs al ontslagen, blijkbaar ben ik "te saai".

Eerlijk gezegd heeft hij een punt, ik ben zeker niet zo goed als zijn school in het leuk maken voor kinderen.

Bovenop zijn opleiding vecht hij tegen verschillende gecompliceerde gezondheidsproblemen die allemaal frustratie in hem opwekken die zich uit in uitdagend gedrag.

Ik geloof echt dat alle gedrag communicatie is en het is vrij duidelijk wat hij denkt als hij zijn lakens en potloden naar me toe gooit en zichzelf de kamer uit rijdt.

Zijn medische afspraken worden nu op elke mogelijke manier op afstand gemaakt, maar zijn duidelijk verminderd in een tijd waarin hij in een crisis verkeert.

Te midden van dit alles begonnen in december de bouwwerkzaamheden om ons huis geschikt te maken voor Jacob.

Hoewel dit duidelijk een positieve zaak is, is het ook extra druk om een team werklui rond te hebben lopen met een kind dat niet van verandering houdt of begrijpt waarom mensen "alles kapotmaken".

Ik heb ook multiple sclerose en om verschillende redenen ben ik geclassificeerd als "klinisch extreem kwetsbaar", wat betekent dat we moeten beperken wie er in huis mag komen en waar ik de kinderen mee naartoe mag nemen.

We hebben besloten dat het voor mij te riskant is om naar drukke speeltuinen te gaan, dus ik heb een enorm mama-schuldgevoel dat de kinderen nog meer mislopen vanwege mijn eigen gezondheid.

We doen allemaal ons best om het voor elkaar te krijgen, maar ik weet dat velen van ons het gevoel hebben onder te veel druk te staan.

Gezinnen met speciale behoeften hebben de extra druk om te proberen onze kleine mensen veilig te houden met beperkte ondersteuning in een tijd waarin je eigenlijk nog meer nodig hebt.

Het kan heel eenzaam voelen als je kind onwel is en je niet je normale wegen hebt om hulp te vragen.

Jacob begint 's nachts aanvallen te krijgen, wat betekent dat ik niet goed slaap en zijn "spy cam" in de gaten moet houden om er zeker van te zijn dat ik hem kan zien ademen.

Het kan zo intens aanvoelen.

Ik denk dat het juist nu zo belangrijk is om aan zelfzorg te doen wanneer je maar de kans krijgt.

Ik heb uitstekende steun van mijn man (die thuis werkt) en mijn moeder, die ons "bubbelhuishouden" is omdat ze ook zoveel helpt.

Onze andere familie en vrienden steunen ons op alle mogelijke manieren binnen de beperkingen die Covid ons heeft opgelegd.

Een van mijn vriendinnen heeft ons genomineerd voor een "beschermend verzorgingspakket" met boodschappen van een geweldige lokale boerderij en we hebben gewonnen (samen met een heleboel andere gezinnen die het verdienen)!!!

Er zijn zoveel goede mensen!

Ik hoop dat jij ook goede ondersteuning hebt en als je die niet hebt, zoek er dan alsjeblieft een.

Er zijn nog steeds veel liefdadigheidsinstellingen die mensen steunen die nu onder te grote druk staan, dus gebruik alle middelen die tot je beschikking staan.

Blijf veilig en onthoud dat dit allemaal tijdelijk is!